Friday, August 28, 2009

လႏွစ္စင္းၿပိဳင္တ့ဲ မ်က္ဝန္းေကာင္းကင္ (၄)

တနလၤာေန႔ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းျပန္တက္ေတာ့ သူ႔နဲ႔ ဆံုရမွာ စိတ္ထဲမလံုလို႔ သြားေနက်လမ္းအတိုင္း မသြားဘဲ ျပည္လမ္းကေန ၅၁ ကားစီးၿပီး လာခ့ဲတယ္...။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ၇ နာရီခြဲၿပီမို႔ အတန္းးထဲကို တခါထဲ ဝင္ခ့ဲတယ္..။ ေတာ္ေသးတာက ဆရာမက အတန္းမစေသး...။ ဒီေန႔ နည္းနည္းေနာက္က်မွ အတန္းက စတယ္..။ ထံုးစံအတိုင္း အတန္းခ်ိန္ ၂ ခ်ိန္က လွ်င္ျမန္စြာ ကုန္ဆံုးသြားခ့ဲတယ္..။ အတန္းၿပီးေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ အတန္းျပင္ကို မထြက္ေသးဘဲ pretest အတြက္ ေမးၾကျမန္းၾကနဲ႔ အလုပ္ေတြ ႐ႈပ္ေနၾကတယ္... အတန္းေရာက္ေတာ့ ၁၁ နာရီထိုးေနၿပီ.. ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ေန႔လည္စာ စားဖို႔ ကန္တင္းဘက္ကို ထြက္ခ့ဲၾကတယ္..။ ကန္တင္းေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္...။ သူေရာက္ေနၿပီ....။

" လမင္း... "
" လျပည့္.."
" စကားေျပာလို႔ရလား...."
"ရတယ္ေလ..."
" ဒါဆို ခဏလိုက္ခ့ဲ..."

ေျပာေျပာဆိုဆို သူကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ဆြဲၿပီး ဆိုင္ေထာင့္ကို ေခၚခ့ဲတယ္..။

"ဘာလို႔ မနက္က အိမ္ဘက္က မလာတာလဲ..? ငါေစာင့္ေနတယ္ဆိုတာ မသိဘူးလား...?"
"ငါ မနက္က အသိတစ္ေယာက္ကားနဲ႕ လမ္းႀကံဳလိုက္ခ့ဲလို႔ ျပည္လမ္းဘက္ကပဲ လာခ့ဲလိုက္တယ္..."

ကၽြန္ေတာ္ လိမ္လိုက္တယ္....။

"ငါကေတာ့ ေမွ်ာ္ေနတာ မင္းေက်ာင္းမလားဘူးထင္လို႔ မင္းအိမ္ကို ဖုန္းေခၚေသးတယ္... ေက်ာင္းသြားတယ္ဆိုလို႔ ငါ ခုလာေစာင့္ေနတာ.."
"အင္း... ငါ မသိလိုက္ဘူး... ခုလည္း စကားမျပတ္လို႔ နည္းနည္းေနာက္က်သြားတယ္..."
" ရပါတယ္ မင္းငါကို ေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ငါ ေစာင့္ရက်ိဳးနပ္ပါတယ္...။"

သူမ်က္ႏွာ ညိဳသြားတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္..။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆံုတာ တလ မျပည့္တတ္ေသး...။ ဒါေပမယ့္ သူေရာ ကၽြန္ေတာ္ပါ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ သံေယာဇဥ္ တြယ္ေနၾကၿပီဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ပါၿပီ...။

"ကဲပါ လျပည့္.. လာ.. ထမင္းစားၾကမယ္.. ဟိုမွာ ငါ့ေဘာ္ဒါႀကီးေတြ ေစာင့္ေနၾကၿပီ... မင္းလည္းမစားရေသးဘူး မဟုတ္လား... တူတူစားၾကတာေပါ့...."
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ဆိုင္ အတြင္းဘက္ ျပန္ေခၚခ့ဲတယ္.. ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ သူတို႔ေတြမွာ ၿပီးၾကၿပီ... ကၽြန္ေတာ့္ကို စားပြဲထိုးေလးက ေစာင့္ေနတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းေၾကာ္ႏွစ္ပြဲမွာလိုက္တယ္... သူ႔ကိုလည္း အားလံုးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္တယ္...။ စကားေတြေျပာလိုက္ ေမးလိုက္ ျမန္းလိုက္နဲ႔ ထမင္းစားေသာက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္တုိ႔ အဖြဲ႕ လမ္းခြဲလိုက္ၾကတယ္... ။ သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ ပဲ...။

"လမင္း... မင္း ေတာ္ေတာ္ စကားမ်ားတာပဲေနာ္... လူငယ္သေလာက္ စကားေျပာႏိုင္တ့ဲအေကာင္ပဲ.."

ကၽြန္ေတာ္ ရီမိတယ္... သူေျပာသလို ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔ ထမင္း ဝိုင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ စကားေျပာမိတယ္..။

"ကဲ လျပည့္ မင္း ဒီေန႔ ဘယ္သြားမွာလဲ..."

"ဘယ္မွ သြားစရာ အေထြအထူးမရွိဘူး... အခ်ိန္ရရင္ေတာ့ BC ခဏသြားမလားလို႔.. မင္းေရာ..."

"BC မသြားနဲ႔ေတာ့... ငါ့အိမ္ကို လိုက္ခ့ဲ... အိမ္မွာလည္း ဘယ္သူမွ မရွိဘူး... "

"ေအးေလ သြားတာေပါ့.."

ကၽြန္ေတာ္လည္း သူေခၚတ့ဲေနာက္လိုက္ခ့ဲလိုက္တယ္... လမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘာမွ မေျပာျဖစ္ၾက...... မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ၾကာေတာ့ သူ႔အိမ္ကိုေရာက္တယ္.... သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆံုေနၾက ေနရာေလးနဲ႔ သိပ္မေဝးဘူး.... အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ သူက အေအးေဖ်ာ္တုိက္တယ္..။ ၿပီးေတာ့ သူ႔အိမ္ထဲမွာ လိုက္ျပတယ္ေလ.. သူ႔အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မင္သက္သြားတယ္.... စာအုပ္ေတြရယ္ နံရံေပၚက ပန္းခ်ီကားေတြရယ္... ေနာက္ အခန္းေထာင့္က ဂီတာ တစ္လက္.... ဒါေတြကၽြန္ေတာ္ လိုခ်င္ခ့ဲတ့ဲ အရာေတြ သူ႔မွာ ရွိေနခ့ဲပါလား....?

"လျပည့္ ဒီစာအုပ္ေတြက မင္း ဖတ္တာလား...."

" အလွၾကည့္ဖို႔ ဝယ္ထားတယ္ထင္လို႔လား...."

" ေမးၾကည့္တာပါကြာ... ငါလိုခ်င္တ့ဲ စာအုပ္ေတြ မင္းဆီမွာ ရွိတယ္ကြ... ငါရွာေနတာ ၾကာၿပီ...."

"ဖတ္ခ်င္ရင္ ယူေလ.. ျပန္ေတာ့ေပးေနာ္.... ငါက ပိုက္ဆံေခ်းၿပီး ျပန္မေပးတာ စိတ္မဆိုးဘူး.. စာအုပ္ငွားၿပီး ျပန္မလာတာေတာ့ ရန္သူပဲ..."

"ေအးပါ.. ငါနားလည္ပါတယ္...."

"ကဲ.. လာ လမင္း... ဧည့္ခန္းထဲ သြားရေအာင္... ေအးေဆးေန... ငါ ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္..."

"ငါကေတာ့ ေအးေဆးပဲ.. မင္း ျပန္လိုက္ပို႔မယ္ဆိုရင္ မိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္ဆိုလည္း ရတယ္..."

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဧည့္ခန္းဘက္ကို ထြက္လာခ့ဲၾကတယ္..။ သူကေတာ့ ဂီတာကိုင္ၿပီး လိုက္လာတယ္...။ ဧည့္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္လိုက္ေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ္ထိုင္တ့ဲနားက ၾကမ္းျပင္မွာ လာထိုင္တယ္...။ ၿပီးေတာ့ သူက ဗြီဒီယိုၾကည့္ရေအာင္တ့ဲ...။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကည့္ျဖစ္တ့ဲ ကားက Free Willy ဆိုတ့ဲ ကားေဟာင္း တစ္ကားပါ... ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ၾကည့္ခ့ဲဖူးတ့ဲကား... အရမ္းႀကိဳက္ၿပီး ဇာတ္လမ္းထဲက ေကာင္ေလးနဲ႕ အျပိဳင္ လိုက္ငိုခ့ဲတ့ဲ ႐ုပ္ရွင္...။ ရွပ္ရွင္သီခ်င္း Free Willy ကို ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ဆိုေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပံဳးၿပီး ၾကည့္ေနတယ္... ႐ုပ္ရွင္က ၂ နာရီေလာက္ ၾကာသြားတယ္...႐ုပ္ရွင္ၿပီးေတာ့...

"လမင္း... သီခ်င္းဆိုရေအာင္ကြာ... မင္း ဂီတာ တီးတတ္လား..."

"မတီးတတ္ဘူး... သီခ်င္းေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး ဆိုတတ္တယ္..."

"ငါက တီးခိုင္းမလို႔ မင္းကလဲ.. ၿပီးေရာ ငါတီးမယ္.. မင္းက ဆို..."

"မင္းသေဘာ...."

သူ ဦးဆံုးတီးတ့ဲ သီခ်င္းက ဂေရဟမ္ဆိုထားတ့ဲ အခ်စ္ေဖာ္ေကာင္.. ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ဆိုတာကို သူက ၾကည့္ရင္နဲ႕ ျပံဳးေနတယ္...။ သီခ်င္းတဝက္ေလာက္ေရာက္ေတာ့...

" မဆိုနဲ႔ ေတာ့ လမင္း..... မင္းဆိုတာကို ငါလိုက္မတီးတတ္ေတာ့ဘူး... အတီးလည္း မတတ္ အဆိုလည္း မေကာင္းနဲ႔ .... ေတာ္ၿပီ.. ငါတီးၿပီး ငါပဲ ဆိုေတာ့မယ္.....။ "

"ငါ ေျပာသားပဲ နည္းနည္းပါးပါးပဲ ဆုိတတ္ပါတယ္ဆိုမွပဲ.."

သူဆက္ဆိုသြားတာ ေတာ္ေတာ္ နားေထာင္လို႔ေကာင္းတယ္... ေနာက္ပိုင္း သူ တစ္ပုဒ္ၿပီး တစ္ပုဒ္ တီးလုိက္ ဆိုလိုက္နဲ႔ ညေနေစာင္းသြားတယ္...။ သူလည္း ေမာသြားတယ္....။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ နားေထာင္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ နားေထာင္လိုက္တာ.. သီခ်င္းေတြ ဆိုၿပီးတ့ဲ အခ်ိန္မွာ သတိထားမိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ... သူ႔ေဘးမွာ ေရာက္ေနၿပီ....။ သူ သီခ်င္းေတြ ဆိုေနတ့ဲ ပံုစံက ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္...။

"ဟိတ္ ဘာၾကည့္ေနတာလဲ... လမင္း.."

သူေခၚမွ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိဝင္ေတာ့တယ္....

"မင္း ဂီတာ တီးၿပီး သီခ်င္းဆိုတာ ၾကည့္ေကာင္းလို႔ ၾကည့္ေနတာ.."

" ၾကည့္ေကာင္းတယ္ဆိုေတာ့ နားေထာင္လို႔မေကာင္းဘူးလား..."

"ေကာင္းပါတယ္... ငါ မင္းကို အားက်တယ္ကြာ... ငါလည္း ဂီတာ အရမ္းတီးတတ္ခ်င္တာ... သင္ေပးမယ့္သူမရွိဘူးကြ..."

" ငါ သင္ေပးမွာေပါ့ .. သင္တန္းေၾကးကေတာ့ ေဈးႀကီးတယ္ ေမာင္... ဒါေပမယ့္ မင္းေပးႏိုင္မွာ ပါ... အခုမေတာင္းေသးဘူး... ေနာက္မွ ေတာင္းမယ္...။"

"ေအးပါ... ငါေပးႏိုင္တာကိုပဲ မင္းေတာင္းပါေစလို႔ ငါဆုေတာင္းေနမယ္..."

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ စကားဆက္မေျပာျဖစ္ဘဲ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ဆက္ၾကည့္ေနမိတယ္....။
ခဏၾကာေတာ့ သူကပဲ .....

"မင္း ျပန္ခ်င္ေနရင္ ငါလိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ..."

ကၽြန္ေတာ္ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညေန ၅ နာရီထိုးေတာ့မယ္.... ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္ဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္...။

888888

သူ ကားေမာင္းေနတာ ဒီေန႔ အဆင္ေျပတယ္လို႔ ေျပာရမယ္... ေတြ႕ကာစကလို မဟုတ္ေတာ့ဘူး...။ သူ သီခ်င္းေတာ္ေတာ္ ႀကိဳက္တယ္ထင္တယ္... ခုလည္း ကားထဲမွာ သီခ်င္းဖြင့္ထားေလရဲ႕....။

"လမင္း.... "
"ဘာလဲ ေျပာေလ..."

"မေန႔က ညက မင္းလက္ကို ငါကိုင္တာ စိတ္ဆိုးလား..."

"မဆိုးပါဘူး... ဘာလို႔လဲ..."

"ဘာမွေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး.... ငါ့ကို မင္း ဘယ္လို ျမင္လဲ..."

" ခင္ဖို႔ေကာင္းတ့ဲ သူငယ္ခ်င္း.. ၿပီးေတာ့ ငါနဲ႔ အႀကိဳက္လည္းတူ တ့ဲ သူငယ္ခ်င္း..."

" လမင္း....."

" မင္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ လျပည့္.."

" ဘာမွ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးကြာ.... ေနာက္လဲ မၾကာမၾကာ ငါ့အိမ္ကို မင္း အလည္လာဖို႔ ငါေခၚမယ္ေနာ္... မင္းအိမ္ကိုလည္း ငါလိုက္မယ္ေနာ္...."

"ေအာ္.. ဘာမ်ားလဲလို႔ လမင္းရယ္... လာမွာေပါ့.... မင္းငါ့အိမ္ကို လိုက္တာလည္း ကိစၥမရွိဘူး....... ညအိပ္ခ်င္ရင္ေတာင္ အိပ္လို႔ရတယ္..."

သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပံဳးၿပီး လွည့္ၾကည့္တယ္.... ေနာက္ေတာ့ ဘာမွ ဆက္မေျပာျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး.....။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အိမ္ေရွ႕အထိလိုက္ပို႔ေပးၿပီး သူ ျပန္သြားတယ္...။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေမက ညစာ အတြက္ ျပင္ဆင္ၿပီးေနၿပီ...။ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး သားအမိေတြ ညစာ စားၿပီး ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲ ေစာင့္ၾကည့္ၾကတယ္...။ ကိုရီးယားကားၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီ အစ္ကိုေတြ ကိုယ့္အခန္းထဲ ကိုယ္ဝင္ၿပီး စာလုပ္ၾကတယ္...။ ည ၁၀ နာရီခြဲေတာ့ သူဖုန္းဆက္လာတယ္....။

" လမင္း... မင္းအိပ္ေနတာလား..."
"အိပ္ေသးဘူး... အိပ္ခ်ိန္ေတာ့ တန္ေနၿပီ..."
"ေတာ္ေသးတာေပါ့.. ဖုန္းသာ ဆက္တာ မင္း အိပ္ေနၿပီထင္တာ.."
"ရပါတယ္... ဘာကိစၥ ရွိလို႔လဲ.."
"အေထြအထူးမဟုတ္ပါဘူး... မင္းကို သတိရလို႔ပါ..."
"က်ားသားမိုးႀကိဳး... တစ္ေန႔ခင္းလံုးေတြ႕ထားတာေတာင္ မင္းက ဘာလို႔သတိရေနတာလဲ..."
"လမင္း.. မင္း ကို ငါ သူငယ္ခ်င္း သံေယာဇဥ္ထက္ပိုတယ္ဆိုရင္ မင္း ဘာေျပာခ်င္လဲ..."
" မင္း ... ဘာေျပာခ်င္တာလဲ လျပည့္..."
" ေတာ္ၿပီ... ဒီအေၾကာင္းကို မင္းစာေမးပြဲ ၿပီးမွ ဆက္ေျပာေတာ့မယ္... ခု မင္းအိပ္ေတာ့... Good Night ေနာ္..."

ေျပာေျပာဆိုဆို သူ ဖုန္းခ်သြားတယ္.. ကၽြန္ေတာ္လည္း အိပ္ခ်ိန္တန္ၿပီမို႔ အိပ္ယာထဲဝင္ခ့ဲေပမယ့္... လျပည့္ေျပာတ့ဲ စကားေတြ ၾကားေယာင္ေနသလို သူ႔ရဲ႕ ဟန္ကိုလည္း မ်က္စိထဲမွာ ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိတ္မွိတ္ၿပီး အိပ္လိုက္တယ္... ခဏၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေမာက်သြားတယ္...။

888888

ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္... ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္ တစ္ခုကို ဆြဲဆြဲလန္းလန္း မက္ခ့ဲမိတာလား.... ေသခ်ာတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီအိပ္မက္ေလးကို ျပန္လိုခ်င္ေနမိတယ္... အခ်ိန္ေတြ ေန႔ရက္ေတြ အေၾကာင္းအရာေတြအားလံုးက ၿပီးဆံုးခ့ဲေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာ အသစ္ျဖစ္ေနတုန္းပဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ အသိဆံုးပါ....။ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအိပ္မက္ေလးကို ေမ့သြားမွာ မဟုတ္သလို ေမ့ပစ္ဖို႔လဲ မႀကိဳးစားဘူးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိေနခ့ဲတယ္ေလ.......

(ဆက္ရန္)