မဟူရာည.....
မိုးရြာၿပီးစေကာင္းကင္မွာ..
လင္းလက္ေနတဲ့..လမင္းလို...
ေတာက္ပတဲ့....ေငြစင္အၿပံဳးတစ္ခ်က္နဲ႔.....
ရင္ခြင္တစ္ခုလံုး.....မင္းေအးစက္ေစခ့ဲၿပီ..........
မင္းရဲ့အၿပံဳးကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔အတြက္....
တို႔ရ့ဲဘ၀ကို ရင္းရမယ္ဆိုရင္ေတာင္......
ေရစက္ခ်ၿပီး..တို႔ေပးဆပ္လိုက္တယ္...ေကာင္မေလးေရ.....။
မင္းကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာကို
စာဖြ႔ဲဖို႔ေတာ့.....၀တၳဳေတြ.....ကဗ်ာေတြထဲက..
သိပ္မထူးျခားတ့ဲ စကားလံုးေတြနဲ႔....
သက္ေသမထူခ်င္ဘူး.........
ဒါေပမယ့္...
အ႐ုိးရွင္းဆံုးစကားနဲ႔ ေလာကႀကီးကို
သက္ေသျပဳလိုက္တယ္..
ခ်စ္တယ္..ကေလးရယ္...
ဒါကိုမွ..မင္းပ်က္ရယ္ျပဳမယ္ဆိုရင္...
ကိုယ့္ကိုကိုယ္....Oscar ရတ့ဲ. ဟာသပညာရွင္လို႔
သတ္မွတ္လိုက္မယ္.....
မင္း..ဒီထက္ပိုရယ္လိုက္ပါ....
ငါ့ရင္အကြဲခံၿပီး...မင္းရယ္ဖို႔...စေတးလိုက္မယ္.....။
တေလာကလံုး ကိုယ့္ကို...
ဥေပကၡာျပဳခဲ့ရင္ေတာင္....
မင္းက...အၿပံဳးေလး တစ္ပြင့္ေတာ့..ခ်န္ခ့ဲပါ...
ဒါဟာ...မင္းရ့ဲ ကိုယ္စား..
ငါ့ကို ႏွစ္သိမ့္ပါလိမ့္မယ္........။
လမင္းဟာ...ျမင္သာတဲ့ ...အေ၀းတစ္ေနရာမွာ....
ထြန္းလင္းေနသလို....
မင္းရ့ဲအၿပံဳးဟာလည္း....
ငါ့ဘ၀ရဲ့...ျမင္သာတ့ဲ တစ္ေနရာမွာ...
ေတာက္ပေနပါလိမ့္မယ္......။
No comments:
Post a Comment